Myśl na dziś #02

Pragnę bardzo serdecznie podziękować osobie, która doprowadziła do tego, że teraz konduktorzy w pociągach spółki PKP IC na siłę proponują pomoc, a gdy się jej odmawia, twierdzą, że są za nas odpowiedzialni, gdy jesteśmy na pokładzie.
I nie wynika to z ich złej woli; prawdopodobnie wiem, dzięki komu, a raczej dzięki niewidomemu komu, dostali od szefów niezły OPR i, jak to się brutalnie mówi, sikają w majtki, ponieważ niedawno ktoś zachował się wobec kogoś "trochę zbyt niegrzecznie".
Kolejny przykład na to, jak widzący ewidentnie cierpią na… postawie niewidomych.

Opublikowano
Umieszczono w kategoriach: #TaŚlepa

Autor: Julita Bartosiak

Mam na imię Julita, ciemne, kręcone włosy, ciemne oczy i zadarty nos. I gdyby trzeba było napisać banalny, ale zgodny z prawdą opis, to by wystarczyło. A że na prawdziwą charakterystykę postaci miejsca tu nie ma, powiem tylko, że interesuję się literaturą, muzyką, jęz. obcymi, językoznawstwem, gotowaniem, zdrowym stylem życia i włossingiem. :) Acha, i praktykuję od pewnego czasu Radość Doskonałą.

10 komentarzy

  1. To jest w ogóle trudny temat, bo niemal wszyscy mamy jakiś idealny obraz tego, jaki powinien być niewidomy, jak powinni się do nas widzący zwracać, co można, a czego nie można bez ójmy od widzącego przyjąć itd. Cały problem w tym, że ten obraz u każdego z nas jest inny. Wobec powyższego na prawdę trudno będzie cokolwiek sensownego ustalić, bo każdy w swoją stronę ciągnie święcie wierząc, że to jedyny słuszny kiernek.

  2. Za to ja pozwolę sobie… Prawdopodobnie ani to, ani to. Poczytaj sobie największą środowiskową grupę na fb. Jakoś latem był tam taki jeden wpis.

  3. Kochani, nie udzielam informacji na ten temat. Nie chodzi mi o wzbudzenie sensacji, tylko o skłonienie do myślenia. Nas wszystkich.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

EltenLink